شراگيم:
2- یک بار با اسم مستعار رفتم برای یکی از وبلاگهایی که خوشم نمی آمد ازش و می دانستم قابلیت چک کردن آی پی ها را ندارد دری وری نوشتم...چند بار هم با اسامی مختلف بنا به ضرورت برای خودم کامنت گذاشته ام...مثلا گاهی حین یک بحث با مخالفینم وقتی میخواستم طرف مقابل را کاملا منکوب و مرعوب کنم تا رویش کم شود با اسامی مختلف می آمدم و می نوشتم که حق کاملا با شراگیم است و قس علی هذا...یا مثلا بعضی وقتها که قسمتی از نوشته ام را خیلی دوست داشتم و میدیدم کسی به آن قسمت که به اعتقاد خودم گل نوشته ام بود توجهی نمیکند می آمدم در کامنتها از قول یک خواننده آن قسمت را نقل به مضمون می کردم و می گفتم مثلا اینجای نوشته ات شاهکار بود...!

پارکینگالرى:
آخر اينكه يكدفعه كه موهامو يكی از دوستای دوستم برام بافته بود خيلی بامزه شده بودم اين هم عكس‌اش! واسه اينكه برام حرف در نيارن ملت، اين عكسو تا به حال به كسي نشون نداده بودم!

ليلى:
4) سعی کرده ام نماز خواندنم را مرتب کنم. هنوز یک سال نشده که مرتب و پیوسته می خوانم! همیشه ریب زده این اتوموبیل فعالیت من. نماز را فقط برای فراموش نکردن خدا می خوانم. برای یادآوری و اینکه به شدت به زندگی ام نظم داده. خود بنده ولی فقیه هستم و مرجع تقلید خودم. با ناخن های فرنچ شده نماز می خوانم و برای ادای به موقع نماز صبح اصراری به خرج نمی دهم!

ساز مخالف:
۴- چند وقت پیش جائی رئیس شده بودم. عرف است که پس از مراسم معارفه، رئیسان جدید و قدیم یک ساعتی با هم خلوت می کنند و تعارف با هم رد و بدل می کنند. ما هم به خلوت رفتیم. رئیس قدیم، دوست صمیمی و هم خانه سعید امامی در آمریکا از آب درآمد و گیر هم داده بود هی می گفت خدابیامرز سعید و من هم از سر تعارف می گفتم خدا رحمتش کند. شمردم هشت بار «خدا رحمتش کند» گفتم. دو هفته عذاب وجدان داشتم.

لانگ شات:
چهارم- از بابایمان می‌ترسیم

جويبار:
۵- فکر می‌کنم فرق زیادی بین شعار "لا اله الا الله" و "لا اله" وجود نداره

آنکس که نداند:
چهار: در بچگی برای خرید هله هوله از کیف مادرم بی اجازه پول بر می داشتم. و همیشه وجدانم از این بابت ناراحت بود. اما خب بقیه ی بچه ها پول تو جیبی هفتگی داشتند و من نداشتم. بعد با امانتداری و نظم و ترتیب توی یک دفتر چه بدهی ها را زیر هم می نوشتم و جمع می زدم و با خودم می گفتم : بزرگ که شدم یادم باشد همه این پول ها را بگذارم سر جایش!

آونگ:
اعتراف می کنم که حدود یک سال است در وبلاگ خودم منتظر کسی هستم که با نام یک دوست می شناسمش. منتظرم شاید روزی برایم نامه ای بدهد... شاید روزی خودم در وبلاگم نامه ای خصوصی برای او بنویسم چون آدرسی از او ندارم.

صدف فراهانى:
ج) با وجود اینکه طرفدار احقاق حقوق زنان هستم ترجیح میدم با زنها کار نکنم،به خصوص توی پروژه های فیلم!

Iranian Idiot:
3. من هيچ وقت دختري را به خانه نياوردم. (در واقع هميشه ترجيح مي دادم من به خانهء ايشان بروم.)